Και μετά τις Εκλογές… Τι; ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΡΙΖΩ ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα για τον χώρο της Κεντροαριστεράς;
Οι εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου της Κεντροαριστεράς ορίστηκαν. Μετά τις 12 ή 19 του Νοέμβρη ο χώρος θα αποκτήσει τον άνθρωπο που θα οδηγήσει την παράταξη με ασφάλεια στην επόμενη μέρα. Αυτή η επόμενη μέρα είναι ο προβληματισμός. Ένας προβληματισμός που απασχολεί όλα τα στελέχη καθώς και τον κόσμο που θα εμπιστευτεί το εγχείρημα.

Η επανασύσταση του χώρου και κυρίως η προσπάθεια διατήρησης των αρχών και των αξιών που τη διέπουν αποτελούν το μεγάλο στοίχημα για το νέο Πρόεδρο, που θα κληθεί να παλέψει για να δυναμώσει κατά το μέγιστο δυνατό την παράταξη. Μια παράταξη που στους κόλπους της έχει ζωντανό το ΠΑΣΟΚ με τα στελέχη του να είναι στην πρώτη γραμμή και να αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα. Μια παράταξη όπου το καταστατικό ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ οδηγεί ακόμα και σήμερα τα μέλη του και τις οργανώσεις. Ένα δύσκολο έργο για τον νέο πρόεδρο που θα προσπαθήσει να ενώσει το Ποτάμι , την ΕΔΕΜ ,τις Κινήσεις Πολιτών, το ΚΙΔΗΣΟ με το ΠΑΣΟΚ και θα τους οδηγήσει στη ΔΗ.ΣΥ. Αυτό από μόνο του αποτελεί το πρώτο εγχείρημα που σε ένα βαθμό η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να επιλύσει , συγκεντρώνοντας όλα τα κόμματα και ιδρύοντας τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι, η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπερέβη εαυτόν και προχώρησε, οι άλλοι αρχηγοί μετά το πέρας της διαδικασίας των εκλογών θα συμμετάσχουν στην προσπάθειά της; Θα σταθούν αρωγοί, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, τοποθετώντας το πολιτικό συμφέρον πάνω από οτιδήποτε άλλο; Θα εφαρμόσουν το “η ισχύς εν τη ενώσει”; Τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν από το ίδιο βράδυ, μόλις ανακοινωθεί το αποτέλεσμα. Τότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα γίνει ορατό ποιοι είναι τελικά εκείνοι που επιθυμούν να κρατηθεί ζωντανός ο χώρος και ποιοι προβάλουν το προσωπικό γίγνεσθαι. Μέχρι τότε μπορούμε όμως να καλούμε σε ενότητα και να τείνουμε το χέρι μας σε όσους θέλουν να συμβάλλουν σ’ αυτή την προσπάθεια.

Ο χώρος επιβάλλεται να ανασυσταθεί και να ανακτήσει τη θέση του στην κοινωνία, η οποία μαστίζεται όχι μόνο από την οικονομική κρίση αλλά και από την απαξίωση της πολιτικής. Ο λαός είναι εξασθενημένος και απελπισμένος. Η οικονομική αφαίμαξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, η χαμένη – ψεύτικη ελπίδα που έδωσε τόσο εύκολα η κυβέρνηση ,έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία φυγής απελπισίας και μιζέριας. Ο Έλληνας πολίτης δεν εμπιστεύεται τίποτα και κανέναν πια, δεν βλέπει ειδήσεις και δεν ενδιαφέρεται να ενημερωθεί γιατί έχει χάσει κάθε ελπίδα για καλυτέρευση της κατάστασης. Ο Έλληνας γονιός βλέπει καθημερινά το μισθό του να μειώνεται, τις υποχρεώσεις του να αυξάνονται και τα παιδιά του να φεύγουν στο εξωτερικό. Τα περήφανα γηρατειά βλέπουν τη σύνταξή τους να μειώνεται και να αδυνατούν να ζήσουν με τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Οι αυτοκτονίες έχουν πληθύνει , η ανεργία αυξάνεται απειλητικά και τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Τα κόκκινα δάνεια έχουν εκτοξευτεί γιατί πολύ απλά όταν δανειοδοτήθηκαν οι περισσότεροι δεν είχε αρχίσει η κρίση ενώ οι πλειστηριασμοί βρίσκονται προ των πυλών . Και η κυβέρνηση συνεχίζει να χρησιμοποιεί την ίδια παραπλανητική μέθοδο , θεωρώντας ότι ζει σε παράλληλο σύμπαν.

Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση ανακατεύει την τράπουλα, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα νέο πρόσωπο που δεν της βγαίνει όμως. Οι εξαγγελίες του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δε φαίνεται να πείθουν τόσο όσο επιθυμεί ο ίδιος. Η συντηρητική του παράταξη παραμένει σταθερή στα ποσοστά της και δεν προσθέτει από την αδυναμία της κυβέρνησης.

Για όλους αυτούς τους λόγους, επιβάλλεται να μείνουμε ενωμένοι, προκειμένου να είμαστε παρόντες την επόμενη μέρα. Επιβάλλεται να είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”! Επιβάλλεται να συγκροτήσουμε και πάλι τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη που ανήκει στην Ελλάδα και στους Έλληνες! Επιβάλλεται να δώσουμε την ευκαιρία στην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να χτίσει το χώρο που έβαλε τον θεμέλιο λίθο! Επιβάλλεται η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να είναι η Πρόεδρος της ΔΗ.ΣΥ! Για να μείνει η ελπίδα ζωντανή, για να γίνει το όνειρο πράξη, για να υπάρξει ενότητα, για να οδηγήσουμε την παράταξη εκεί που ανήκει!